در قالب word و در 20 صفحه، قابل ویرایش.
بخشی از متن تحقیق:
اسم آن بزرگوار محمد است و كنية مشهور او ابا جعفر الثاني و ابن الرضا، و لقب مشهور ايشان جواد و تقي است.
عمر
مبارك ايشان بيست و پنج سال است و پس از زهراي مرضيه كسي در ميان اهل بيت
ديده نمي شود كه عمري چنين كوتاه داشته باشد. تولد آن بزرگوار شب جمعه دهم
ماه رجب سال 195هجري در مدينه واقع شد و شهادت آن بزرگوار به دستور معتصم
عباسي(برادر مأمون الرشيد) به دست ام الفضل زن امام جواد و دختر مأمون
عباسي در آخر ذي القعدة سال 220هجري واقع شد. مدت امامت او تقريباً هفده
سال است، زيرا هشت ساله بود كه پدر بزرگوارش از دنيا رفت و آن حضرت به
امامت رسيد.
مأمون بعد از شهادت حضرت رضا(ع) به بغداد آمد و مقر حكومت
خود را آنجا قرار داد و چون شنيد كه علماي بلاد به مدينه رفته اند آن
بزرگوار را به امامت پذيرفته اند، بهراس افتاد و حضرت جواد را به بغداد
احضار كرد. مأمون از آن حضرت تجليل كرد و دختر خود ام الفضل را به عقد
ايشان درآورد.
امام جواد پس از مدتي با ام الفضل به قصد زيارت بيت الله
الحرام به حجاز رفتند و پس از اعمال حج به مدينه برگشتند و تا مأمون زنده
بود در مدينه بودند. بعد از مرگ مأمون برادرش معتصم به منصب خلافت نشست و
چون از حضرت جواد و استقبال مردم از آن بزرگوار مي ترسيد، حضرت را جبراً به
بغداد طلبيد و طولي نكشيد كه حضرت جواد(ع) را شهيد نمود.
عمر حضرت جواد
گر چه كوتاه بود و غالباً در تبعيد صرف شد، ولي بايد گفت عمر پر بركتي
بود. و كليني رحمه الله در كافي از حضرت رضا نقل مي كند فرموده اند: هذا
المولود الّذي لم يولد مولود اعظم بركةً منه …
